Revival VenV komt te laat

GARYP – Op 7-13 laat in de tweede helft zette V en V aan voor een even desperaat als ultiem slotoffensief. En plotseling kwam de muurvast zittende ploeg op gang, liet het team van Ronald Klos even zien wat er mogelijk is als het eenmaal draait. Helaas was de revival te laat, 11-13 was niet genoeg om DOS/WK uit Enschede alsnog bij te halen. En dus haakte V en V voorlopig even af in de titelstrijd en moet het opponent DOS/WK vooralsnog voorrang verlenen.

V en V verliest van zichzelf

DOS/WK, de runner up in de 2de klasse B, bleek een stevige ploeg te zijn, maar geen wonderteam waar V en V geen kans tegen zou hebben, integendeel. Het begin van de wedstrijd liet dat ook zien, maar toen V en V bij rust met 6-9 achterstond, vloeide het geloof in eigen kunnen langzaam maar héél zeker weg uit de ploeg uit Garyp, zaterdagmiddag in sporthal De Boppeslach in Damwoude. Want de ontmoeting tegen DOS/WK uit Enschede werd niet in de vertrouwde Westermar in Burgum gespeeld, maar in een ‘vreemde’ zaal. De reden was dat DFS in diezelfde Westermar zijn uitvoering had. Voor V en V bleek het geen gelukkige keuze van de bond, want de ploeg van Ronald Klos draaide zichzelf met name in de tweede helft helemaal vast. V en V ging tegen zichzelf spelen en er werden herinneringen wakker aan de wedstrijd tegen TDK, veertien dagen geleden. Die leverde uiteindelijk nog een zwaarbevochten punt op, iets wat er deze middag in Damwoude niet in zat. Niet dat de bezoekers zo goed speelden, maar gewoon omdat de thuisclub zijn normale peil niet haalde.

goed
V en V begint goed in de met al dat donkere hout aan de muur tamelijk somber ogende Boppeslach. Ik tref het wat dat aangaat niet deze zaterdag. Bij DFD dat in Easterein in actie kwam, was het ook al mondjesmaat gesteld met de verlichting en hier in Damwoude is het niet veel beter. En als klap op de vuurpijl hebben ze ’s avonds in de hal waar het licht nog enigszins redelijk is, de Westermar in Burgum dus, alle reguliere verlichting uit, ik moet het doen met spotlights, een nachtmerrie voor een fotograaf. Maar wat wil, je, het zijn immers de ‘donkere dagen voor kerstmis’… De start van V en V is dus goed, Lennert Westerhof maakt er vlot 2-0 van en dat oogt als een prima opmaat voor een niet al te ingewikkelde klus. Het wordt weliswaar 2-1 en Sytze Brouwer mist een strafworp, maar als Tiede Fokkema voor 3-1 zorgt, lijkt er niet zo veel aan de hand.

evenwicht
Echt doordrukken naar een substantieel gat kan V en V echter niet en dat geeft DOS de gelegenheid om op 3-3 te zorgen voor evenwicht in de score. Dat evenwicht blijft in feite gehandhaafd tot aan 6-6 met Gariper treffers van Tiede Fokkema, Lennert Westerhof en Sytze Brouwer. Dan neemt DOS het initiatief tamelijk rigoureus over en dat betekent dat er, als scheidsrechter Peter van der Kloet, hij doet het prima vind ik, een 6-9 score op het bord staat. En dat is in een wedstrijd waarin de doelpunten niet als rijpe appels van de boom vallen, toch een behoorlijke marge.

niet soepel
En bovendien is dan al zichtbaar geworden dat het bij V en V niet echt lekker loopt, het gaat stroef, de schoten worden steeds onzuiverder en de acties krijgen een steeds desperater karakter. V en V, met andere woorden, is bezig om een wedstrijd tegen zichzelf te spelen. En dat gaat eigenlijk nooit goed. Nu dus ook niet.

vast
Het tweede aanvalsvak zit helemaal vast en als tot overmaat van ramp DOS wegloopt naar 6-11 is duidelijk dat dit voor V en V een lastige klus wordt, misschien moet je wel zeggen dat het begint te lijken op een mission impossible. Ik kan er niet echt de vinger op leggen waar het breekpunt zit, of wat dat breekpunt precies is. Duidelijk is wel dat het bij V en V niet loopt, er gaat van alles mis en het spel oogt steeds moeizamer. Lennert Westerhof maakt er dan wel 7-11 van, maar op 7-13 is het gat inmiddels zes doelpunten en die zie ik V en V niet zo één-twee-drie inhalen. Zeker niet in deze vorm. Ronald Klos probeert het met twee wissels, maar voor mij in ieder geval, opvallend genoeg brengt hij Jelly Hoekstra en Pieter de Jong in het eerste aanvalsvak.

revival
Of het nu die nieuwe impuls is of het plotselinge besef dat ‘it sa raar net hoecht’, feit is dat er bij V en V zomaar, ‘out of the blue’ zeg maar, een soort revival optreedt. Lennert Westerhof geeft die opleving een gezicht met twee treffers op rij en dan staat het plotseling 9-13 en lijkt er toch nog perspectief voor de Klos-formatie. Zeker als Martha van der Kooi er 10-13 van maakt en Corry Betten de matig bezette tribune losweekt met haar 11-13.

genadeklap
Even lijkt het erop dat V en V alsnog gaat aanzetten voor een klassieke ‘erop-en-erover’, maar zover komt het niet. De 12-13 valt niet en als DOS er 11-15 van maakt, is het over en uit. Sytze Brouwer kan er nog 12-15 van maken, maar verder komt V en V niet. Voer voor (sport)psychologen zou je bijna zeggen, want waar ligt nu die barrière die er voor zorgt dat V en V een wedstrijd die het zonder meer had kunnen winnen, toch uit handen geeft. Misschien dat het komende kerstreces tijd en gelegenheid geeft om daar eens met z’n allen over te filosoferen.

Binne Kramer