OENTSJERK – Evenals een paar weken geleden toen V en V thuis in Garyp nipt won van de bezoekers uit Oentsjerk, was ook de ’terugwedstrijd’ afgelopen zaterdag voor de Garipers. Opnieuw was het nipt, want toen de scheidsrechter van dienst voor het laatst floot stond er een 5-6 eindstand op het scorebord. Een typisch gevalletje ‘wie de meeste goaltjes maakt die wint de pot’, zoals Louis Davids dat ooit zo mooi verwoordde, maar je kunt ook zeggen dat het in een wedstrijd gaat ‘om het getal onder de streep’.

V en V wint return opnieuw nipt
Veel verschil was er zaterdagmorgen op het Kaetsjemuoilân in Oentsjerk niet tussen de C-teams van DFD en V en V uit Garyp. In principe hadden beide ploegen op grond van hun kwaliteiten en het vertoonde spel zonder meer kunnen winnen en was een gelijkspel misschien wel de meest ‘eerlijke’ uitslag geweest. Maar in de sport en dus ook bij deze derby ging het uiteindelijk om wie de meeste doelpunten maakte. Dat was uiteindelijk V en V dat in een spannende slotfase alsnog de winnende treffer door de korf kon mikken. Daar was niets op af te dingen, het is wat wij thuis het ‘Dirk Kloosterboer-principe’ noemen. Voor het goede begrip, ik heb met hem te maken gehad toen hij directeur was van wat eerst de NTF heette en later Rendac en tegenwoordig Sonac in Sumar. Hij was een pragmaticus, ‘het gaat uiteindelijk maar om één ding en dat is het getal onder de streep’ zei hij ooit tegen mij. In een korfbalwedstrijd betekent dat dat de ploeg die de meeste ballen door de korf krijgt winnaar is. Daar is geen speld tussen te krijgen, ook niet op deze prachtige herfstdag in Oentsjerk.

nat gras
Je hebt ‘Hard gras’, dat is een blad, maar we hebben deze vroege zaterdagmorgen, het is nog geen negen uur, te maken met nat gras. Maar dat droogt snel, de zon schijnt en eigenlijk is het heerlijk weer. Een beetje vroeg, maar degenen die er moeten zijn, zijn er ook: de beide ploegen, de scheidsrechter en het publiek. Dat zijn in dit geval een paar handenvol heiten en memmen en een enkele pake en beppe. Wat wij dan zo mooi ‘it omsittend laach’ noemen. Maar niettemin goed dat ze er zijn, anders zou het wel wat erg kaal zijn. Ik zoek een plekje ter hoogte van de middenlijn, kan ik beide korven zien en bovendien heb ik de zon in de rug. Je kunt tegenwoordig best foto’s maken met tegenlicht, ze zijn vaak heel bijzonder en een tikje artistiek, maar het eerste criterium voor sportfoto’s is merendeels toch dat er herkenbare personen op moeten staan. En dat gaat met tegenlicht een stuk moeilijker.

prima
Als de referee van dienst heeft laten beginnen wordt meteen duidelijk dat we hier te maken hebben met twee prima ploegen die bovendien weinig voor elkaar onder doen. Ze kunnen op deze leeftijd best goed korfballen en dat geldt voor beide ploegen in feite in gelijke mate. Het tempo zit er lekker in en dus gaat de bal snel van het ene vak naar het andere. De beide aanvalsvakken slagen er beide vlot in de korfzone te bereiken en dat betekent dat er kansen genoeg zijn. Met de treffers gaat het wat minder florissant, met andere woorden, het duurt even voor de score wordt opengebroken. Het is de thuisclub die op voorsprong komt en als het even later 2-0 wordt, lijkt dat een voorschot op de sportieve wraak waarop DFD uit zou moeten zijn na de nipte nederlaag van de heenwedstrijd. Ik vraag mij af of de kinderen die hier in veld staan wel beseffen wat ‘sportieve wraak’ is, volgens mij is het typisch een overweging voor volwassenen. Kinderen willen elke wedstrijd winnen, daarvoor sta je in het veld, maar frustratie als het even niet lukt is kinderen vaak te enen male vreemd. Lekker bewegen, korfballen in dit geval, plezier maken, dat is voor kinderen vaak de essentie van sporten, het zijn merendeels de volwassenen die er een extra lading aan geven.

evenwicht
Beide ploegen houden elkaar wel zo ongeveer in evenwicht, zowel aanvallend als verdedigend en als V en V op 2-1 komt, lijkt dat de opmaat voor een gelijkmaker. Die komt er echter voorlopig niet, want het wordt eerst nog 3-1. Maar dan loopt het even als de bekende trein bij de gasten en met drie treffers op rij is het V en V dat bij rust met 3-4 leidt. Daarna ‘mis ik in stikje út de film’ vanwege een uitstapje met Marije, nou om precies te zijn een uitstapje naar de wedstrijd van Marije. (zie elders op deze site). Als ik terug ben nadert de wedstrijd zijn slotfase en daarin blijken de gasten uit Garyp nipt ’tûker’ dan de thuisclub. Het wordt uiteindelijk 5-6 en daarmee wint V en V ook de return van deze derby. Verdiend? Ach, wat is verdiend, voor mij was een gelijkspel de juiste uitslag geweest, een 6-6 of 10-10 had volgens mij het meest recht gedaan aan de verhoudingen in het veld en het was bovendien een beloning geweest voor DFD. Een dergelijke wedstrijd verdient eigen geen verliezer naar mijn smaak.

Binne Kramer

http://www2.rtvkanaal30.nl/index.php/korfbal/12939-v-en-v-c-s-winnen-derby-tegen-dfd