Dat was de conclusie na afloop van de wedstrijd tussen de C-juniorenteams van V en V en Ritola uit Zuidlaren. En dat ‘moai songen’ sloeg dan met name op de thuisclub, want de uiteindelijk 5-12 eindstand zou misschien de indruk kunnen wekken dat V en V er niet aan te pas was gekomen, dat de ploeg ondermaats gespeeld zou hebben. En eigenlijk was niets minder waar, de Garipers deden het prima, het enige was dat Ritola over meer korfballend en vooral scorend vermogen beschikte. En wedstrijden worden nu eenmaal beslist door het aantal doelpunten en die vielen wat makkelijker en dus frequenter in het voordeel van de gasten. Die hadden een paar spelers in de gelederen die het verschil konden maken en dat ook deden: die jongen met die lange blonde manen en dat meisje met dat zwarte shirtje aan. Twee spelers van de ‘hors categorie’, in het Frysk heet dat zo mooi ‘mei in fin mear as in bears’. Het is voor een coach een bonus om zulke spelers in de ploeg te hebben, ze kunnen wedstrijden voor je winnen, maar ze halen ook het algemene peil van je team omhoog. Spelers om te koesteren dus. Trouwens, over die jonge coach: hij maakte af en toe een bar ontevreden indruk, met name aangaande het fluiten van de scheidsrechter. Ik snap dat niet, zijn team deed het prima, hij wist dat ze ruim gingen winnen, daarvoor hoefde je geen helderziende te zijn, dus waarom dan al die zure reacties richting de fluitist van dienst. Hij deed het overigens zachtjes, misschien schrikte de gabarie van de ref hem wel een beetje af. Die fluitist heette Jan de Boer…. Invloed op de wedstrijd had het gelukkig niet, maar wat meer respect voor iemand die in zijn vrije tijd een jeugdwedstrijd wil leiden, is toch wel op z’n plaats vind ik.
eerste helft
Dit is de tweede wedstrijd van deze nog vroege middag die ik te zien krijg. De vorige was spannend en attractief, kijken wat deze ontmoeting tussen V en V C en Ritola C oplevert. Het begint goed voor V en V, middels een strafworp neemt de thuisclub de leiding: 1-0. Dat duurt niet lang, want al spoedig blijken de gasten uit Zuidlaren een prima draaiend team te zijn met een uitstekende mix van technisch vermogen en tactisch vernuft. En dat betaalt zich uit in allereerst de gelijkmaker en dat blijkt de eerste van vijf treffers op rij. Het loopt als een tierelier bij Ritola, de spelers kunnen elkaar makkelijk vinden en bovendien ligt het schotpercentage behoorlijk hoog. V en V heeft moeite om het hoge tempo bij te houden, maar het probleem van de Garipers is het feit dat ze te haastig en dus te onzuiver schieten. Pas op 1-5 slaagt de thuisclub erin om weer eens te scoren: 2-5. De ruststand wordt bepaald op 2-7 en dan is wel duidelijk dat deze wedstrijd cijfermatig niet meer spannend zal worden.
tweede helft
V en V-Ans Tamminga-koffie, maar als er een schakel uit dat illustere rijtje wegvalt, de middelste in dit geval, moet ik het zonder doen. Geen ramp uiteraard, er blijft genoeg over om van te genieten. Onder andere van die twee Ritola-spelers die ik al genoemd heb. Ze spelen dan weliswaar bij de tegenstander, maar dat maakt voor mij geen verschil, ik ben een liefhebber, geen supporter. Dit zijn er weer twee in een inmiddels behoorlijk lange lijst van jeugdspelers die ‘mear as sljochtweihinne’ kunnen korfballen, of voetballen of welke sport dan ook. Altijd een genoegen om zulke jongelui aan het werk te zien. Ze zijn op de een of andere manier begiftigd, door wie of wat weet ik niet, met een paar extra genen, sportgenen om precies te zijn, in dit geval korfbalgenen. Maar ik twijfel er niet aan dat ze in welke sport dan ook zouden uitblinken, geef ze een racket en ze kunnen tennissen, geef ze een voetbal en ze kunnen voetballen. Ze hebben dat pure inzicht, die onverzettelijke mentaliteit, ‘it strielt hun de eagen út’ zeggen wij thuis. En dus zit ik te genieten langs de kant. V en V moet het meer van het collectief hebben en dat is behoorlijk sterk, alleen niet sterk genoeg om de gasten bij te kunnen houden. De thuisclub wordt niet weggespeeld, krijgt niet alle hoeken van de sporthal te zien, wordt niet onder het tapijt geschoffeld, geenszins. Maar het zijn de gasten die het spel bepalen, met name in de beide korfzones.
slotfase
Opnieuw is het V en V dat als eerste raak schiet (3-7), maar op 3-8 is het gat weer vijf punten. Een strafworp brengt de thuisclub weer wat dichterbij, maar dat is bij lange na niet genoeg natuurlijk. Op 5-9 is de marge iets kleiner geworden, maar de laatste drie treffers van dit duel zijn wel degelijk voor de gasten. Die slotfase is overigens wel de meest attractieve van de wedstrijd, vooral omdat V en V een belangrijk deel van het initiatief naar zich toetrekt. Dat levert kansen op, veel kansen zelfs en ook mooie kansen, maar V en V is te haastig, te gretig en mede daardoor te onzuiver en dus blijft het bij die 5-12 eindstand. Een terechte zege voor de gasten, maar V en V kan zich erop beroemen dat het strijdend ten onder is gegaan, de thuisclub heeft er alles aan gedaan, heeft een goede wedstrijd gespeeld tegen een ploeg die beter was, niet meer en niet minder.
Binne Kramer